— Вы на самалёце ляталі, Міхась Кірылавіч? — Неаднойчы. — Мабыць, прыгожа глядзець уніз, на зямлю? Відаць далё-ёка... Праўда? Лемяшэвіч зразумеў юнака i хвіліну памаўчаў, нібы абдумваючы, як лепей выказаць сваё ўражанне. — Відаць-то далека, але, ведаеш, там,— настаўнік паказаў у неба,— губляецца — як табе лепш сказаць? —…
Развернуть